आपल्या प्रत्येकाचं मन असंख्य आणि अतर्क्य अशा भावभावनांनी सदैव ओसंडून वाहत असतं. आणि प्रत्येकाचा 'व्यक्त' होण्याचा मार्गही वेगवेगळा असतो. कुणी हलकंसं स्मित करुन, कुणी बोलून, कुणी अबोल होऊन, कुणी लेखणीतून, कुणी संगीतातून तर कुणी कवितेतून व्यक्त होत असतं. कुठल्याही मार्गानं व्यक्त होऊन मनमुक्त होणं हे प्रत्येकासाठी फार महत्त्वाचं असतं एवढं मात्र नक्की. कधी मनभावना शब्दफुलांत गुंफल्या जातात आणि सुंदरशी कविता जन्माला येते.
आज जागतिक कविता दिन. यानिमित्तानं माझ्या भावनांना दिलेलं हे काव्यरुप...
मुक्त ती अन स्वचछंद ती
निर्झरासम धुंद अवखळ ती
नाजूक फुलांसम बहरणारी ती
फुलपाखरांमागे पळणारी ती
सागरलहरींशी खेळणारी ती
हळूच शंखशिंपले वेचणारी ती
नभीची लुकलुकती चांदणी ती
अवकाशीचं सप्तरंगी इंद्रधनु ती
मृगधारेत चिंब भिजणारी ती
मृदगंधाने धुंद मोहरणारी ती
कुंचला होऊन चित्र रेखणारी ती
रंगावलीत सुरेख रंग भरणारी ती
बंध नात्यांचे अखंड जपणारी ती
व्यक्त होऊनी मनमुक्त होणारी ती
राग रुसवा अन दुखावणारी ती
मायेच्या शब्दांनी सुखावणारी ती
अश्रू पापणीआड लपवणारी ती
अन अधरावरलं स्मितहास्य ती
माझ्या मनातली स्वप्नातली ती
माझिया हृदयीची कविताच ती
माझिया हृदयीची कविताच ती
- स्नेहल मोडक
