कोपरा मनाचा हळूच उलगडतो
अलगद भूतकाळात घेऊन जातो
आठवणींचा खजिना समोर येतो
सुखद क्षणांचा गंध मनी दरवळतो
स्वप्नपूर्तीचे स्मित अधरावर उमलते
अपुऱ्या स्वप्नांनी हळवे मन कातरते
नात्याचे मैत्रीचे भावबंध आठवतात
स्नेह माया मानपान पिंगा घालतात
आठवणींचा गोफ अलगद विणतो
सोडवाया मात्र सवे कुणीच नसतो
पर्वा आपल्या मनाची कुणास नसते
मैत्रीचे रेशमी वस्त्रही विरलेले दिसते
एकांतातला हा खजिना नकोसा वाटतो
पापणीआड आसू रोखून कोपरा मिटतो
स्नेहल मोडक
No comments:
Post a Comment