Pages

Sunday, September 20, 2020

कोकण - सृष्टीसौंदर्याने नटलेली देवभूमी

    





           हिरवीगार वनराई आणि स्वच्छ सुंदर समुद्रकिनारा लाभलेले कोकण ही देवभूमीच , हेच खरंतर कोकणचं सार्थ वर्णन.  कोकण म्हटलं की लगेच नजरेसमोर येतात ती कौलारु घरं , स्वच्छ सारवलेली अंगणं आणि माडपोफळीची झाडं.

याच देवभूमीचं हे वर्णन काव्यरुपात ....


 वाट ही वळणावळणाची गावाकडच्या घराची

 लाल कौलांची आणि चिरेबंदी भिंतीची

           सुरेख सारवल्या अंगणात तुळस डोलते

           पुजून तिला माय सांजेला दिवा लावते

  मेरेवर फुलती शेवंती मोगरा अन जाईजुई

  सुगंधाने त्यांच्या आसमंत भरून जाई

           विहिरीच्या पाण्याची गोडीच असते वेगळी

           आजूबाजूला वाढती केळी अन माड पोफळी

  आंबा फणस रतांबे अन जांभूळ काजू

  वेगवेगळी झाडे असती घराच्या आजूबाजू

             तोरणं बोरं अन करवंद कोकणचा रानमेवा

             कुंपणावरच्या जाळीवरुन मनमुराद खावा

  शांत रात्री गाज सागराची कानी येते

  काजव्यांच्या प्रकाशाने जणू रात्र सजते

             वाट ही वळणावळणाची गावाकडच्या घराची

             लाल कौलांची आणि चिरेबंदी भिंतीची


                                                                - स्नेहल मोडक


                     

मन पाखरू पाखरू ...


       
                     




मन  दोन अक्षरी अगदी ईवलासा शब्द पण त्याची व्याप्ती मात्र अमर्याद.

          मनाचे व्यापार सहजासहजी कळत नाहीत हे मात्र अगदी खरं. कधी हसू तर कधी आसू, कधी आतुर तर कधी होते कातर. अगदी एका क्षणात कुठल्याकुठे पोहोचते मन.चंचल मन आवरायला साधनाच करावी लागते.

          बघा ना, मी हे लिहित असताना माझं मन मात्र तुमच्याजवळ पोचलंय. मनाचे हेच अनोखे विभ्रम मी काव्यात गुंफले आहेत.

आवडेल ना तुम्हाला...?

         

मन पाखरू पाखरू त्याला कसे आवरु

      क्षणात जाय उंच आभाळा

      होऊनी पतंग नीळा

क्षणात फुलावरी लागे भिरभिरु

होऊनी रंगीत फुलपाखरू

       क्षणात होई नभीचे इंद्रधनू

       होऊनी सप्तरंगी तनू

क्षणात डोलवी आसमंत सारा

होऊनी खट्याळ वारा

        क्षणात होई निर्झर खळाळते

        होऊनी पाणी शुभ्र फेसाळते

 क्षणात कातर क्षणात आतुर

 होऊनी हळवे माजते काहूर

         क्षणात फिरे मुक्त दशदिशात

         कळेना कसे ठेवू बंधनात

 मन पाखरू पाखरू त्याला कसे आवरु

 

                        - स्नेहल मोडक


कविता

जय बाबा बर्फानी -२

          ९ तारखेला सकाळी 'बालताल' चा बेस कॅम्प सोडून आम्ही निघालो. बेस कॅम्प पासून साधारण दोन किमी. अंतरावर पार्किंग लॉट होता. तिथप...