सख्य

कधी शांत नीरव रात्री मिटल्या नेत्री

स्वप्नांच्या दुनियेत फेर धरती नातीमैत्री

आकाशीचा चांदवा मीच मजला भासे

चमचमत्या चांदण्यांची सुंदर साथ असे

जाग येताच उघड्या नयनी उमगे सत्य

तारका होती विलग चंद्र एकलाच नित्य

कधी सांजवेळी मन हळवे कातर होते

अलगदच आठवांच्या गुंत्यात अडकते

कडुगोड आठवांचे पदर सोडवू पाहते

परि मनोवेदनेने गंगायमुनाच अवतरते

कधी निवांत क्षणी उलगडतो स्नेहमेळ

रंगतो सुरेख भावबंधांचा तयात खेळ

मनास लागता अवचित चाहूल कुठली

जाणवते हाती रिक्त ओंजळच उरली

अतीव जिव्हाळ्याचे सगेसोयरे असती

वाटे सुखदुःखात सारे सदैव साथ देती

परि आठवण आपली कुणासच नसते

परकेपणाच्या जाणीवेतच सख्य सरते

- स्नेहल मोडक