Pages

Thursday, December 21, 2023

सख्य

कधी शांत नीरव रात्री मिटल्या नेत्री

स्वप्नांच्या दुनियेत फेर धरती नातीमैत्री

आकाशीचा चांदवा मीच मजला भासे

चमचमत्या चांदण्यांची सुंदर साथ असे

जाग येताच उघड्या नयनी उमगे सत्य

तारका होती विलग चंद्र एकलाच नित्य

कधी सांजवेळी मन हळवे कातर होते

अलगदच आठवांच्या गुंत्यात अडकते

कडुगोड आठवांचे पदर सोडवू पाहते

परि मनोवेदनेने गंगायमुनाच अवतरते

कधी निवांत क्षणी उलगडतो स्नेहमेळ

रंगतो सुरेख भावबंधांचा तयात खेळ

मनास लागता अवचित चाहूल कुठली

जाणवते हाती रिक्त ओंजळच उरली

अतीव जिव्हाळ्याचे सगेसोयरे असती

वाटे सुखदुःखात सारे सदैव साथ देती

परि आठवण आपली कुणासच नसते

परकेपणाच्या जाणीवेतच सख्य सरते

- स्नेहल मोडक

No comments:

Post a Comment

कविता

वारी

सरतो हळूहळू चैत्र, वैशाख, ज्येष्ठ अवतरतो मग पावन आषाढ श्रेष्ठ चालती वारकरी सारे वाट पंढरीची हाती टाळ अन गळा माळ तुळशीची सदा करती मुखाने विठ्...