शाळा

             आठवली ना प्रत्येकाला आपापली शाळा, अगदी मनचक्षुंसमोर आली ना?

            असंख्य आठवणींचा खजिना म्हणजे शाळा. आपल्या आयुष्याच्या जडण-घडणीमधला एक अत्यंत महत्त्वाचा भाग म्हणजे आपली शाळा. शिक्षण संपवून आयुष्यात स्थिरस्थावर झाल्यावर  मात्र शाळेला भेट देणे क्वचितच घडते. पण शाळेच्या नुसत्या उल्लेखानेही खूप साऱ्या आठवणी, घटना नजरेसमोर तरळतात. आणि अर्थातच सगळ्या मित्रमैत्रिणीं आठवून मन हळवं होतं. अशा या शाळेत जाणं जरी क्वचितच जमलं तरी स्वप्नात मात्र अधूनमधून नक्कीच येते, हो ना?

            

स्वप्नात आली काल माझी प्रिय शाळा

दिसला शुभ्र खडू अन फळा काळा

      हळूच डोकावले खोलीत शिक्षकांच्या

      तपासत होते काही वह्या अभ्यासाच्या

मन धावलं मधल्या मैदानात मस्तीत

पण सुरु होती तिथे कवायत शिस्तीत

       मन फिरलं सगळ्या वर्गखोल्यांमधून

       सुरु होते पाठ विविध विषयांमधून

मन शिरलं मग प्रशस्त सभागृहात

सुरु होती कार्यक्रमाची तयारी जोरात

        लावला कान हळूच मग संगीतवर्गाला

        द्यावीशी वाटली दाद त्या सुरेल स्वराला

नंतर मन मोठ्या मैदानावर धावलं

खो-खो अन सोनसाखळीतच रमलं

        सारं फिरुन मन तिथल्या जुईशी थांबलं

        अलवार खुडून फुलांना गजऱ्यात गुंफलं

 गंधात त्या जुईच्या मन माझं मोहरलं

 स्वप्न होतं हे कळताच मात्र बावरलं

              - स्नेहल मोडक